جمعه سیصد و بیستم و پنجم: فرسودگی

مولای من سلام

جمعه ششصد و بیست و هفتم مقارن با چهاردهم مهر سال دو

گاه شیطان همانی است که تو را از انجام آنچه در دسترس است باز می‌دارد برای رسیدن به چیزی بهتر و از این رو هر فراخواننده به کمال را نمی‌توان منادی تعال دانست. دستم به دامانات

جمعه سیصد و بیستم و پنجم: فرسودگی...

مولای من سلامهرگاه که سخن از شرم می‌شود؛ یک سو ما هستیم که شرمساریم و آن سو یا اله است و یا اولیایش که شاهد شرمندگی ما در برابر خودشان هستند. می‌شود امشب که مقارن است با ششصد و بیست و هشتمین جمعه - بیست و یکم مهرماه سال دو - من بیش از هرکس شرمسار در برابر بشریت خود باشم که در لوای اخلاق، خویشتن را شایسته تحریم حلاوت‌ها و تکریم تلخی‌ها دیدم و به واقع در خرد و عقلم برای بسیاری از آن‌ها حجتی نداشتم جز اینکه پیش از خردورزی، جامعه و عادت‌ها و فرهنگ‌ها آنان را در صندوق تقدس لاک و مهر کردند و بر دوش ما نهادند.خود را به شما می‌سپارم و از خودم به خدایتان پناه می‌برم جمعه سیصد و بیستم و پنجم: فرسودگی...

۶۲۶مولای من سلام ...جمعه ششصد و بیست و ششم. هفتم از ماه هفتم از سال دوم از ... روزها را شمردن و شمردن و شمردن. این هفته به خستگی مفرط سرآمد. خوب داشت و بد، تلخ داشت و شیرین. آقاجان ...ترجیح می‌دهم که بسپرم به خدایتان. نه اینکه از پس نیرنگ در کار اهل مکر و دروغ بر نیایم! راستی و صدق دشوارتر از مکر است و من راه سخت‌تر را برگزیده‌ام. می‌ترسم اشتغال به تادیب این و آن خودم را از مسیر غافل کند. ناباورانه گرفتار بدعهدی و نیرنگی شدم که خود را شایسته آن نمی‌دانستم. آدم‌ها از سر ترس و عجز، مکر می‌کنند و دروغ می‌گند. یا امان ...حتی وقتی همه چیز خوب است، دلواپس پایان آرامی و خوبی می‌شوم؛ از بس که روزگار ناغافل دریده است!‌ مانند چوپانی که حتی در خواب خوش هم باید گوش‌به‌زنگ باشد مبادا گرگ به گله‌اش بزند. این تشویش مدام مرا امان فرمایید. جمعه سیصد و بیستم و پنجم: فرسودگی...